KWESTIONARIUSZ ZACHOWAŃ SPOŁECZNYCH
Kwestionariusz Zachowań Społecznych został oparty na badaniach zainicjowanych przez Robeta Balesa nad metodami pozwalającymi na pomiar interakcji pomiędzy członkami grupy (Bales & Cohen 1979, Hare & Hare 1996, Polley, Hare & Stone 1988). Typy zachowań, jakie mierzy kwestionariusz, zostały oparte na dwóch elementach: roli jaką pełni jednostka względem innych ludzi oraz jej stosunku do realizowanych przez siebie zadań. Uzyskany wynik pozwala stwierdzić jak dana osoba zachowuje się względem innych ludzi oraz w jaki sposób realizuje podjęte przez siebie zadania.
Kwestionariusz Zachowań Społecznych mierzy 6 cech tworzących 3 niezależne skale:
- Inicjowanie – Pasywność,
- Współpraca – Alienacja,
- Zadaniowość – Emocjonalność.
Charakterystyka skal:
- Inicjowanie – odnosi się do zarówno do inicjowania kontaktów i relacji społecznych jak również do inicjowania zadań i podejmowania roli osoby nadzorującej oraz kierującej ich przebiegiem.
- Pasywność – odnosi się do podejmowania pasywnej postawy w zakresie nawiązywania i podtrzymywania kontaktów oraz relacji interpersonalnych jak również przyjmowania biernej postawy w zakresie samodzielności i podejmowania jakichkolwiek zadań.
- Współpraca – odnosi się do wykazywania pozytywnego i egalitarnego nastawienia względem innych ludzi oraz otwartości na innych i chęci podejmowania współpracy.
- Alienacja – odnosi się do przyjmowania zachowań związanych z izolowaniem się, brakiem zainteresowania innymi ludźmi, aspołecznością oraz tendencją do negatywnego podejścia do innych ludzi.
- Zadaniowość – odnosi się do przejawiania zachowań związanych z zadaniowym podejściem do problemów, nastawieniu na cel i jego realizację oraz konsekwencji w podejmowanych działaniach.
- Emocjonalność – odnosi się do przejawiania zachowań związanych z unikaniem trudności, podejmowaniem decyzji w oparciu o zachcianki, niestabilność w zakresie podjętych zobowiązań.
Kwestionariusz Zachowań Społecznych jest narzędziem pozwalającym na badanie poszczególnych jednostek lub grup. Ze względu na swoje założenia (mierzy obecny sposób funkcjonowania jednostki) może być wykorzystywany jako obiektywna forma pomiaru efektywności interwencji (udział w treningu rozwoju osobistego, konsultacje, psychoterapia, itp.) wdrożonej wobec poszczególnych osób czy całych grup. Badanie może być przeprowadzone przed i po interwencji a uzyskany w ten sposób wynik pozwala stwierdzić na ile wdrożona interwencja przyniosła zamierzony rezultat w postaci poprawy wyników uczestników projektu w poszczególnych skalach.